Toeristische gasbrander of draagbare kachel is een integraal onderdeel van apparatuur zomer bewoners, toeristen en vissers. Het moderne winkelaanbod biedt een breed scala aan modellen, die verschillen in het type ontwerp, technische en operationele kenmerken, evenals functionaliteit. De informatie in het artikel helpt bij het bepalen van de meest geschikte gasbrander, rekening houdend met de belangrijkste parameters.
Toeristische gasbrander: bronnen van open vuur, hun kenmerken
Alle draagbare bronnen van open vuur, werkend op gas, kunnen worden onderverdeeld in twee categorieën:
- tegels;
- brander.
Elk type van deze structuren heeft zijn eigen kenmerken, maar ze zijn allemaal gewild vanwege de praktische bruikbaarheid en voordelige voordelen.
Gasbranders en tegels zijn zeer zuinig. Bij een laag brandstofverbruik hebben ze een vrij hoog rendement. Het gas heeft geen voorverwarming nodig, waardoor fabrikanten de constructie van kampeerkachels en branders konden vereenvoudigen. Hierdoor is het gewicht van deze apparaten afgenomen en is het systeem van hun werking zo toegankelijk mogelijk geworden.
Een interessant feit! De energiewaarde van het mengsel in de gasfles van een toeristische brander is 11900 kcal / kg. Dit cijfer overtreft de mogelijkheden van kerosine en benzine enorm.
Om de brander te gebruiken, volstaat het om verschillende eenvoudige acties uit te voeren:
- bevestig de ballon aan de structuur;
- open de brandstoftoevoerklep;
- zet het in brand
Fabrikanten besteden ook speciale aandacht aan de zuiverheid van de brandstof, die gasflessen bijvult voor toeristenbranders. Vanwege de afwezigheid van onzuiverheden zijn deze apparaten niet verstopt, wat het onderhoud ervan vereenvoudigt. In tegenstelling tot andere brandstoffen rookt gas niet tijdens de verbranding en verspreidt het geen onaangename geuren. De eindproducten van de verbranding zijn alleen waterdamp en koolstofoxiden: koolstofdioxide en koolmonoxidegas.
Draagbare bronnen van open vuur worden niet alleen gekenmerkt door voordelen, maar ook enkele nadelen. Het belangrijkste nadeel is de instabiliteit van de werking van deze apparaten bij lage temperaturen. Veel fabrikanten hebben al een oplossing gevonden voor dit probleem, doordat ze niet alleen de samenstelling van gasmengsels hebben verbeterd, maar ook de configuratie van gassproeiers en het ontwerp van de branders zelf. Hierdoor kunnen de meeste modellen een ononderbroken werking bieden, zelfs in dergelijke gevallen, wanneer de buitentemperatuur -22 ° C bereikt.
De meeste mensen die buitenshuis activiteiten verkiezen, regelen zo’n functioneel bereik. Als de temperatuur onder -22 ° C daalt, is het gebruik van vloeibare brandstof onmisbaar. Dit is vooral waar als de expeditie kan worden uitgesteld.
Een ander nadeel van gasbranders voor een wandeling is de moeilijkheden die de aanwezigheid van een brandstoftank veroorzaakt. Cilinders vergroten het totale gewicht van de constructie aanzienlijk, terwijl hun capaciteit niet zo hoog is. Het gas in deze tanks staat onder grote druk. Daarom zijn fabrikanten gedwongen om duurzaam en zwaar metaal te gebruiken voor de productie van cilinders. Op lange expedities zal overgewicht ernstige problemen veroorzaken.
Bovendien moeten gebruikers het probleem van de juiste afvoer van gasflessen oplossen. Vanuit het oogpunt van ethiek en ecologie in veldomstandigheden, is het lang niet altijd mogelijk om dit op competente wijze te doen.
Terwijl de ballon leeg raakt, daalt de druk erin. Als er weinig brandstof in de tank zit, wordt de brander onstabiel.
Goed advies! Om de werking van het apparaat met een laag brandstofniveau te verbeteren, volstaat het om de cilinder te laten draaien. Deze functie heeft echter alleen die structuren die zijn uitgerust met een voorverwarmingsbuis en een brandstofslang.
De kosten van gas zijn behoorlijk hoog. We zullen veel geld moeten uitgeven om een grote groep mensen op een lange wandeling te dienen. In dit opzicht zijn kerosine en benzine goedkoper. Gasflessen kunnen niet worden getransporteerd in vliegtuigen vanwege hoge inwendige druk. Dit heeft te maken met bepaalde problemen, want er is geen garantie dat u na de vlucht tijdig cilinders van de juiste standaard kunt kopen.
Alle gasfornuizen voor toeristen hebben dezelfde structuur. Deze apparaten bestaan uit de volgende elementen:
- lichaamsdeel;
- een pijplijn uitgerust met een controlesysteem voor het brandstofverbruik;
- ringen (een of meerdere);
- piëzo-elektrisch element dat zorgt voor automatische ontsteking van brandstof.
De meeste modellen van toeristische gas tegels zijn gemaakt van roestvrij staal. Fabrikanten gebruiken vaak metaal dat is gecoat met een anticorrosieve coating. Goedkope aanpassingen worden aangevuld met aluminiumbranders en in betere en duurdere versies worden keramische elementen geïnstalleerd. Platen met één of twee branders gemaakt van keramiek hebben verschillende voordelen ten opzichte van low-end modellen:
- hogere efficiëntie, aangezien keramiek snel opwarmt en de warmte gedurende een bepaalde periode vasthoudt;
- hoog niveau van beveiliging;
- verminderd brandstofverbruik;
- stabielere werking bij lage temperaturen.
Afhankelijk van de modificatie kan een compact toeristisch gasfornuis voor wandelen twee soorten ontwerp hebben. Bij sommige modellen is de brandstoftank horizontaal gemonteerd. Het aansluiten van een wegwerpcontainer met gas in dergelijke apparaten heeft een speciaal compartiment. Een verbindingsconnector wordt gebruikt als verbindingselement. Borden met horizontale installatie van de brandstoftank hebben een klein gewicht en een vrij eenvoudig ontwerp. Aan de andere kant is de aanschaf van vervangende cilinders voor hen duur.
Andere instrumentopties zijn van een universeel krachttype. In het geval van dergelijke apparaten is een interne brandstoftank geïnstalleerd. Bovendien bieden ze een connector voor het aansluiten van een externe cilinder. Gasfornuizen met universele kracht zijn praktisch en handig, hoewel hun afmetingen veel groter zijn dan die van modellen met een horizontaal type gastankinstallatie.
Let op! Ingebouwde versnellingsbak in modellen met universele voeding komt overeen met klasse RDSG1-1,2.
Voordat u naar de winkel gaat om een toeristenplaat te kopen, moet u zorgvuldig uw keuze wegen, rekening houdend met de basisparameters van deze apparaten.
Paramount aandacht verdient zo’n indicator als power. Gemiddeld kost het koken van 1 liter voedsel ongeveer 1 kW aan thermische energie. In een campagne kost één persoon per keer ongeveer 0,5-0,7 liter product. Op basis van deze gegevens is het eenvoudig om het vereiste vermogensniveau van het apparaat te berekenen. Drie toeristen voor de expeditie hebben bijvoorbeeld een kachel nodig met een vermogen van 1,5-2 kW. Het gewicht van standaardeenheden ligt in het bereik van 0,8 tot 2 kg. Deze indicator is afhankelijk van verschillende factoren:
- materiaal waarvan de tegel is gemaakt;
- brander gebied;
- de grootte van de romp;
- kenmerken van het ontwerp, bijvoorbeeld de aard van de plaatsing van de brandstoftank, die kan worden ingebouwd of verwijderbaar.
Omdat je tijdens de reis alle dingen zelf moet dragen, is het gewicht van de toeristentegel van groot belang. Als u een geschikt model voor expedities kiest, moet u rekening houden met het brandstofverbruik. Deze indicator wordt meestal voorgeschreven in het technisch paspoort dat op de plaat is bevestigd. Het wordt uitgedrukt door de tijd die het kost om 1 l water te koken, of door de hoeveelheid verbruikt gas in 1 uur.Er is één patroon: hoe langer het duurt om de vloeistof te koken, hoe lager het brandstofverbruik.
De afmetingen van de kookplaat leggen beperkingen op aan de breedte van de gebruikte vaat, dus aan de hoeveelheid voedsel die tegelijkertijd kan worden gekookt. Als een tegel met een inhoud van 5 liter op de tegel wordt geplaatst, kan zo’n eenheid ongeveer 5-7 personen per kok voeden.
Apparaten uitgerust met gegoten aluminium branders produceren een open vlam, dus ze hebben bescherming tegen de wind nodig. In sommige modellen is dergelijke bescherming standaard inbegrepen, in andere gevallen moet u deze afzonderlijk kopen.
Let op! Toeristentegels die zijn uitgerust met keramische gasbranders hebben geen bescherming tegen de wind nodig, omdat de vlam in de brander is verborgen.
Compacte gasbranders, ontworpen voor buitenactiviteiten en toerisme, kunnen worden ingedeeld op basis van verschillende criteria, bijvoorbeeld op type ontwerp, functionaliteit, gewichtscategorie, enz.
Rekening houdend met structurele kenmerken, worden de volgende typen gasbranders onderscheiden:
- hoofd producten;
- apparaten met een slang;
- geïntegreerde kooktoestellen.
Nabolonnye-ontwerpen worden rechtstreeks op de tank geïnstalleerd met brandstof. In tegenstelling tot conventionele fakkels, vereist een piëzo-ontsteker niet het gebruik van lucifers of een aansteker om vuur te maken. Ze zijn praktischer en handiger, hoewel ze niet zonder nadelen zijn.
Let op! Veel fabrikanten bieden universele modellen. In deze kunt u met de houder de cilinders van de bajonet- en schroefdraadnormen verbinden. Een dergelijke optie van fakkels wordt beschouwd als de meest acceptabele en handig.
Bij het kiezen van een gasbrander worden andere criteria in aanmerking genomen:
- het aantal mensen in de toeristengroep;
- marchetrantsoen (voor het koken van plantaardige stoofschotels, ontbijtgranen en noedels is een brander met een breed mondstuk vereist, als het is gepland om voedsel te doven, is het beter om een apparaat te nemen met een gevoelige vlamafstelling);
- weersomstandigheden;
- bouwgewicht (branders gemaakt van aluminium en titaniumlegeringen wegen minder);
- vlamvermogen (wanneer opgeheven tot een hoogte, wordt de lucht verdund, daarom neemt het rendement van de brander af);
- afmetingen;
- compatibiliteit met verschillende soorten cilinders.
Natuurlijk is er geen brander die aan alle behoeften van de meeste kopers voldoet. Niettemin, nadat u de kenmerken en kenmerken van de producten op de markt in detail hebt bestudeerd, kunt u de meest geschikte optie voor uzelf kiezen. Het belangrijkste is om duidelijk de taken te definiëren die de brander tijdens de reis moet oplossen en om de operationele omstandigheden te kennen.
